roz mareee

"دلت را با پند و اندرز زنده دار و کامهای دل را در پارسایی و وارستگی بمیران و آن را با یقین و ایمان نیرو بخش و با دانش و خرد روشن گردان ،وبا یاد مرگش نرم و خاشع ساز و به اقرار بفنا و نیستی وادار....آخرتت را به دنیا مفروش و در باره چیزی که نمیدانی سخن مگو و در آنچه بتو مربوط نیست گفتگو نکن ،و راهی را که میترسی در آن گم شوی مرو چه سرگردانی بر سر دو راهی، بهتراز روبرو شدن با بیم و نگرانی است ..و در درخواست نمودن فقط از پروردگارت بخواه زیرا بخشیدن و نومید ساختن بدست اوست و در کارها همه از خدای خویش خواهان خیر باش....زیرا بهترین گفته ها آن است که سود ببار آرد نه اینکه شنونده را به سوز و گداز وا دارد..و اگر آنچه خودت دوست داری و به نظرت خوب بیاید و اندیشه ات بپسندد برایت فراهم نشد ،بدان که در این هنگام بسان شتری کور هستی که پیش رویش را نبیند و در ورطه های وهمناک و دره های تنگ و تاریک فرو افتاده است....پس اگر چیزی از این کار بر تو دشوار افتاد ،آنرا بر نادانی خود به آن پندار،زیرا تو در آغاز آفرینش نادان بودی سپس دانا شدی ،و چه بسا چیزی که تو به آن نادانی و اندیشه ات در آن سرگردان بوده و دیده ات در آن گمراه است،سپس به آن بینا گردی.....ای فرزندم هر امری میان تو و دیگری است خودت را در آن ترازو قرار ده ،پس آنچه برای خویش میپسندی برای دیگران بپسند و آنچه برای خود نمیخواهی برای دیگری مخواه  همچنانکه بر خویش ستم روا نمیداری بدیگری ستم روا مدار و اگر دوست داری در باره تو نیز به نیکی روا دارند تو نیز به نیکی بپرداز... و در چیزی که آگاهی کافی نداری سخن مگوی اگر چه از آن آگاهی اندکی داشته باشی ....و این را بدان و باور دار که گردنکشی و خودبینی و خویشتن خواهی بر خلاف حق و ناروا و آفت خردهاست پس در تلاش معاش بکوش ولی در انباشتن مالی که دیگران پس از تو بخورند خزانه دار مباش و هنگامی که به راه راست رسیدی در برابر پروردگار خود بیش از پیش

فروتن باش. ...هر کس از تو وامی درخواست نمود بده تا آن وامدار در روز گرفتاری و بیچارگی آنرا بتو باز پس دهد...و بدان که آفریدگار میان تو و خودش کسی را نگذاشته که او را از تو بپوشد وتو را ناچار نساخته که نزد او شفیع و میانجی ببری ...و در آنچه سزاوار رسوا شدن بودی رسوایت ننمود و بواسطه گناه تو را در تنگی نیانداخت و از مهر و رحمتش نومیدت نساخت ..بلکه گناه تو را یک گناه و کار نیکویت را ده برابر محسوب داشت....و پیوسته رسیدن بارانهای رحمتش را درخواست نماییباید او را اجابت و پذیرفتن خدا تو را نومید نسازد زیرا بخشش به اندازه نیت و تصمیم است.بسا چیزی درخواست میکنی و بتو داده نمیشود و بهتر از آن  در دنیا یا آخرت بتو داده میشود ،یا اجابت نمیشود برای چیزی که برای تو بهتر است ،یا آنکه بسا چیزیکه از وی خواهی که اگر آنرا بتو دهد تباهی دینت در آن باشد....و بدان که تو برای نیستی آمده ای نه هستی و برای مردن نه برای زندگانی .....ای فرزندم این را بدان که روزی بر دو گونه است :یکی روزی که تو آنرا میجویی و دیگری روزی که آن تو را میجوید و اگر بسویش نروی بسویت خواهد آمد چه زشت است فروتنی هنگام  تهیدستی و نیازمندی و جفا و ستم و سخت گیری هنگام بی نیازی ...و دوست آن است که در غیاب دوستش حق او را نگهدارد ..و بسیار دوری که که نزدیکتر از نزدیک ،و بسیار نزدیکی که دورتر از دور است و غریب آن کس است که دوست و یاور نداشته باشد"         نامه 31 نهج البلاغه