هر روز و شب که میروند
یاران فقط یادی کنید
زین عاشق آواره بس
چون مرغ عشقی مانده ام
شوریده اندر یک قفس
سالی گذشت،،،
من در قفس...
زندان یک زندانی ام
کاری نمی آید زدست
تنها و تنها یاری ام
هر روز و شب که میروند
بر من نویدی می نهند
بر شاخه پژمرده ام
مرغ جدیدی می نهند
با این امید است تاکنون
از خود جدا من زنده ام
تا کی بیاید مرغ عشقی درقفس
شاید کند پاینده ام